1- هشام جوالیقى، از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود:
هر کس در خارج از وقت نماز، نماز بخواند، نمازش (به صورت) تیره و تاریک بالا مىرود (و به او نفرین مىکند) و مىگوید: خداوند تو را تباه کند که مرا تباه کردى! و فرمود: اولین چیزى که در پیشگاه الهى (به هنگام قیامت) از بنده بازخواست مىشود، نماز است، اگر نمازش پاک (و از آلایشها به دور) و قابل قبول بود، اعمال دیگر او نیز، مورد قبول قرار خواهد گرفت، و اگر نماز او بدان گونه که باید شایسته و بایسته نباشد سایر اعمال او نیز شایسته (پذیرش و قبول درگاه الهى) واقع نگردد.
2- ابو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده است که: خداوند فرشتهاى بر نماز مىگمارد که کارى جز (نظارت بر آن) ندارد و زمانى که نمازگزار از نماز خود فارغ مى شود، آن فرشته آن نماز او را با خود به بالا (آسمان) مىبرد، اگر (از نمازهاى) قابل قبول باشد، پذیرفته مىشود، و اگر دست رد بر سینه نماز او بگذارند (و مورد قبول واقع نشود) به آن فرشته خطاب مىشود که: آن را به بندهام باز گردان! و فرشته به همراه نماز فرود مىآید و آن را به صورت نمازگزار مىکوبد و (با نفرت) مىگوید:
اف بر تو باد! که همیشه از تو کارى سر میزند که مرا به زحمت وا می دارد.
پاداش نیکیها و کیفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص: 582
